“De beleving voor driekwart van het publiek is gewoon weg”
Ives Mergaerts is bedrijfsleider van Kick APS, dat muziekinstrumenten verhuurt, en werkt af en toe nog als geluidsmixer voor bands of als productiemanager voor grote evenementen zoals Gent Jazz en I Love Techno. Hij maakte deel uit van een van de stuurgroepen die het wetsvoorstel voor nieuwe geluidsnormen van Joke Schauvliege konden bijsturen.
Waarom wil minister Schauvliege de geluidsnormen wettelijk regelen?
“De laatste jaren dook er een onrustwekkend aantal klachten op van jongeren met ernstige en blijvende gehoorschade. Bart Vinck, professor audiologie aan de universiteit van Gent, heeft daar dan de nodige heisa rond gemaakt, tot zelfs bij Vlaams minister van Leefmilieu Joke Schauvliege. Volgens haar zijn de festivals, waar jongeren meer dan vroeger aan luide muziek worden blootgesteld, de hoofdoorzaak. Dus wou zij dat gaan reglementeren - omdat het blijkbaar nodig was maar ongetwijfeld ook omdat het mooi zou staan op haar palmares.”
En dus zocht ze eind 2009 mensen uit het veld om haar voorstellen mee uit te werken.
“Inderdaad, en ik heb ook een uitnodiging gekregen, waarschijnlijk door mijn verleden bij Live Nation en andere grote organisatoren, toen ik nog meer geluidstechniek deed. Wij waren daar origineel met heel veel volk uit de sector en werden dus verdeeld in groepen: audiologen, organisatoren, geluidstechnici...”
Sommige mensen beweren nochtans dat het voorstel komt van een minister die geen flauw idee heeft over wat ze spreekt en die de sector niet heeft geraadpleegd.
“Dat is niet waar. Ze heeft zelfs een aantal mensen op haar studiedienst waarmee ik meermaals lange gesprekken heb gehad en die weten waar ze over spreken. Uiteindelijk zijn er een vijftal samenkomsten geweest voor de zomer van 2010 en toen is het angstvallig stil geworden. Dan was er plots in december een meeting in Brussel waarbij alle spelers in het verhaal uitgenodigd waren. Daar werd officieus het eerste ontwerp van de wettekst voorgelegd, met de opmerking dat we nog konden reageren tot 11 februari waarna er met die reacties verder gewerkt zou worden.”
Dat lijkt me toch een vrij normale procedure.
“Ja, maar wat we ook constateerden op die meeting was dat er een pers-conferentie was belegd, waar wij niks van wisten. Dat was een kaakslag, zeg maar. In het verhaal zitten ook een paar mensen die politiek actief zijn, die die steekspelletjes veel beter kennen en zij waren daar niet echt over te spreken.”
Wat waren de reacties van de sector op dat eerste wetsvoorstel?
“Eén van de eerste opmerkingen was dat het ons inziens zeker niet alleen de festivals zijn die verantwoordelijk zijn voor gehoorschade bij de jeugd. Iedereen loopt tegenwoordig de hele dag met oortjes in, voor een Nintendo, een MP3-speler, een GSM... En die oortjes zijn van zodanig slechte kwaliteit dat je niet alleen alles superluid moet zetten om iets te kunnen horen maar ook dat ze schadelijk zijn op bepaalde frequenties waar jonge oren zeer gevoelig voor zijn. Het antwoord dat wij kregen, was: dat zal zeker zo zijn maar dat valt helaas niet onder onze bevoegdheid.”
Een argument voor een nieuwe regelgeving zou het optreden van My Bloody Valentine op Pukkelpop 2009 kunnen zijn.
“Dat is zo’n mediagezeik. Wie werd daar afgeschoten? De evenementensector, die een gemakkelijke prooi is door zijn grote uitstraling. Als je daar op schiet, ga je direct veel media-aandacht krijgen. Terwijl er toen bij mijn weten niemand verplicht bij dat optreden aanwezig was. Een mens wordt geacht om ook voor zijn eigen daden in te staan.”
Er staat toch wel iets werkbaars in dat eerste wetsvoorstel?
“Qua normering is het zeker niet slecht. De plaats van de meting, die is wel hilarisch. Volgens de wet mag er overal waar publiek kan staan, gemeten worden. Het publiek moet dus in principe letterlijk vijftien centimeter van de luidsprekers kunnen staan zonder gehoorschade op te lopen. Maar in realiteit gaan we aan de toog staan om met elkaar te babbelen en aan het podium om het optreden te beleven. Als je vooraan een normering wilt van honderd dB, dan ga je achteraan niet veel meer horen. De beleving voor driekwart van het publiek is dan gewoon weg.”
Hoe zou de nieuwe wet gehandhaafd kunnen worden?
“Niet. Dat is onbegonnen werk. Er zijn momenteel drie of vier politiekorpsen in heel Vlaanderen die beschikken over een geijkte dB-meter en over iemand die weet hoe ze die moeten aan- en uitzetten. Bovendien heeft de lokale autoriteit nog altijd het laatste woord. Dus als Louis Tobback morgen zegt [vlekkeloze imitatie] ‘In mijn stad is het 95 decibel’, dan maakt het zelfs niet uit wat de wet zegt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten