rock and roll music

Taylor Swift verdient meest

Meer dan twintig miljoen verkochte albums en meer dan veertig miljoen verkochte singles. Een debuutplaat die sinds 2000 langer dan eender welke plaat in de Billboard 200 verbleef. Zeven singles die onmiddellijk in de top tien van de Billboard Hot 100 debuteerden. 42 miljoen digitale downloads, even veel als Black Eyed Peas en Lady Gaga, en meer dan tien miljoen volgers op Twitter. En als kers op de taart zes Grammy’s, waarvan onlangs nog twee voor beste solo country opname en beste country nummer.

Het is een rapport dat verwacht kan worden van supersterren als Lady Gaga of Adele. Maar het is de bij ons relatief onbekende zangeres Taylor Swift (22) die deze prestatie heeft neergezet.

Vrouw van het jaar

Muziekvakblad Billboard berekende onlangs dat Swift de best verdienende artiest van 2011 was, met een inkomen van ongeveer 35,7 miljoen dollar (27 miljoen euro) uit optredens, albumverkoop en royalty’s.

Taylor Swift (photo babak136378)

Hoewel Swift niet mag klagen over haar platenverkoop, zorgt de malaise in de muziekindustrie er wel voor dat artiesten hun geld terug meer uit optredens moeten halen. Net zoals de rest van de top drie van grootverdieners, de Ierse rockband U2 (24,5 miljoen euro) en de Amerikaanse countryzanger Kenny Chesney (22,5 miljoen euro), spendeerde Swift het merendeel van 2011 dan ook ‘on the road’.

Met haar Speak Now World Tour trad ze 99 keer op in zestien verschillende landen, wat ongeveer 104,2 miljoen dollar (79,5 miljoen euro) aan ticketinkomsten opleverde. Daarmee belandde ze op een vierde plaats, na de 360° Tour van U2, de reünietour van Take That en Bon Jovi Live 2011.

Maar niet alleen het grote publiek is gek op Swift. Ze won in 2011 ook drie American Music Awards, samen met de Grammy’s en de Billboard Awards de belangrijkste Amerikaanse muziekprijzen. De industrie riep haar uit tot artiest van het jaar, ondanks concurrentie van onder andere Adele, Lady Gaga en Katy Perry. Een maand later verklaarde Billboard haar tot ‘Vrouw van het Jaar 2011’.

Kanye West

En toch. Als de naam Taylor Swift valt, denkt de gemiddelde Belg wellicht eerder aan haar relatie met Joe Jonas, een tieneridool dat bekend werd als een van de Jonas Brothers. Daarna was ze nog samen met muzikant John Mayer en acteur Jake Gyllenhaal. Ondertussen is ze naar zeggen terug een “happy single”.

Die andere keer dat haar naam hier over de tongen ging, was in september 2009. Bij het in ontvangst nemen van haar eerste MTV Video Music Award, voor beste videoclip van een vrouwelijke artiest, sprong Kanye West op het podium, trok de microfoon uit Swifts handen en verkondigde dat alles wel beschouwd Beyoncé altijd had moeten winnen. Het incident zorgde voor beroering tot zelfs bij president Obama toe, die West off the record “a jackass” noemde.

Maar in plaats van een publieke rel te ontketenen, zong Swift tijdens de daaropvolgende VMA’s een nieuw nummer, Innocent - waarin ze West vergeeft. Het is typerend voor de stijl van de zangeres, die van elk nummer een open brief maakt waarin ze eindelijk haar gevoelens voor een persoon kan uitdrukken.

Met de zeer persoonlijke teksten van hits zoals Love Story (over een vriendje dat niet populair was bij haar familie en fans), You Belong With Me (geïnspireerd door een telefonische ruzie) en Mine (over hoe ze zich zo snel mogelijk uit de voeten maakt wanneer de liefde de kop op steekt) maakte Swift van honderdduizenden jonge vrouwen fans voor het leven.

Zelf zei ze hierover “Ik dacht dat mijn fans het moeilijk zouden vinden om zich met mijn nummers te identificeren, maar het bleek dat hoe persoonlijker mijn nummers zijn, hoe makkelijker mensen zich er in kunnen inleven.”

Cultuurverschil

De eerste en voorlopig laatste passage van Taylor Swift in de Benelux was op 6 en 7 maart 2011, in respectievelijk Vorst Nationaal (Brussel) en Ahoy (Amsterdam). Tom Dice mocht toen het voorprogramma verzorgen.

Een deel van de verklaring voor het gebrek aan succes van Swift bij ons is waarschijnlijk het cultuurverschil. Terwijl we wel aansluiting kunnen vinden bij de rocksongs van U2, de ontroerende stem van Adele of de excentrieke popmuziek van Lady Gaga, lijkt country, een typisch Amerikaans muziekgenre van het zuidelijke platteland, een brug te ver - zelfs wanneer het, zoals bij Taylor Swift en Carrie Underwood, verdund wordt met een scheut pop. Ongewild heeft country door zijn afkomst ook een slechte naam: “Country doet toch vaak denken aan het foute Amerika: aan de rednecks, aan white trash,” aldus Wim Opbrouck in De Standaard.